ను ను ను నువ్వా?

ను ను ను నువ్వా? అవును నువ్వే నువ్వే!!! అని నేను అనేది 2010 ని చూసి. నిన్న, మొన్నేగా 2009 అని రాయటం అలవాటు చేసుకున్నది? ఏంటి అప్పుడే వచ్చేసావ్ నువ్వు? నీదేముందిలే సడిచప్పుడు లేకుండా వచ్చేసి, వెళ్ళే ముందు మాత్రం ఏదో ఒక కోలాహలం లేదా కలహలం రేపెట్టి వెళ్ళిపోతావ్. కొత్తగా చెప్పుకోటానికి ఏముంది? షరమాములుగా, ఎండతో కాల్చేస్తావ్ లేదా చలితో చంపేస్తావ్, తుఫానుతో ముంచేస్తావ్ లేదా కరువుతో కాటేస్తావ్. ఈ సంవత్సరం ఏకంగా రాష్ట్రాన్నే పోటెత్తించావ్.

ఒక్క నీకోసం ప్రపంచంలో పుట్టిన ప్రతి ఒక్కరు ఎదురుచూస్తారు నీకు తెలుసుకద.ఎవో కొత్త ఆశలతో ఆనందం వున్నా లేకపోయినా లేని ఉత్సాహాన్ని తెచ్చుకుని నీకు స్వాగతం చెప్తారు. నువ్వోస్తావు కొత్తవెలుగులని విరజిమ్ముతూ, ఏంటో ఈ రొజుతో ప్రపంచమే మారిపోతుంది అనిపిస్తుంది. నిన్న లేని అందమెదో నేడు కలిగినే అని పాడుకొవాలని అనిపిస్తుంది.

ఆ తరువాత మొదలవుతుంది నీ విశ్వరూప సందర్శనం, గడచిన సంవత్సరం ఏం చేసావు, ఒక మైకెల్ జాక్సన్ ని ఒక రాజశెకర్ రెడ్డి ని నీతో తీసుకెల్లిపోయవు, స్వైన్ ఫ్లూ, డెంగ్యు అంటు అంతు పట్టని రోగాల్ని తెచిపెట్టి అందరిని పీడించావు.ఎంత మంది బలయ్యారు, నీకెంటిలే నువ్వు సవత్సరానికి ఒక మారు మళ్ళి మళ్ళి పుడ్తునే ఉంటావు, నీకెం తెలుస్తుంది జనాల బాధ. ఇప్పుడు ఛూడు మావాళ్ళందరు రాష్త్రం నాది నాది అని ఎలా కొట్టుకుంటున్నారో,ఇవన్ని నువ్వు తెచ్చిన మార్పులే కద. మమ్మల్ని అందరిని తోసెసుకుంటు నువ్వు ముందు కెళ్తూనే వుంటావు. అమెరికాలో ఆర్దికమాంద్యానికి ప్రపంచ దేశాలన్ని కుదేలై పోయాయి.

కాస్త బాగుపడ్తున్నాం అనుకునే సమయంలో ఒక సునామి లేదంటే ఒక వరదబీభత్సం ఏదో రకంగా నాశనమె తప్ప ఇంకేమయినా మిగిల్చావా ? వేడుకుంటున్నాం గడచిన కాలమే మంచిదనేలా చేయకు, 2010 లొ అయినా ప్రపంచ శాంతిని అందించి వినాశనాలని జరగనీకుండా మానవాళి మనుగడకు సహకరించు.

అయ్ బాబోయి నువ్వా ను ను నువ్వా మళ్ళి వచ్చెవా, మాకేం తెచ్చేవో అని మేము భయపడెలా చేయకు. 2011 లో అయినా నువ్వేనా మా నువ్వేనా, నీ రాక కోసం నిలువెల్ల కనులై మేమంత వేచేములే అన్నట్లు తీపి ఙ్నాపకాలని మిగుల్చు.

బ్లాగు మిత్రులందరికి నూతనసంత్సర శుభాకాంక్షలు.
--భారతి

రక్షించు దేముడా మీడియా నుండి

మన మీడియా చేస్తున్న అరాచకం ఏలా ఎదుర్కొవాలో నాకేం అర్దం కావట్లేదు. అతి సర్వత్ర వర్జియేత్ అని పెద్దలు ఊరికే చెప్పలా, దూరదర్శన్ వున్నప్పుడు ఎప్పుడూ పాలు చేలేనా పందుల పెంపకమేనా అని ఏడ్చెవాళ్ళం . ఇప్పుడు ఈ టి వి, ఆ టి వి అని 20 చానెల్స్ వచ్చాయి. అందులో కొన్ని 24 గంటలు న్యూస్ చానెల్స్.

కుక్కమూతి పిందెల్లా పుట్టుకొచ్చిన ఈ చానెల్స్ రేటింగ్ పరుగులో మనం ఎంతగా బలైపొతున్నమో తల్చుకుంటే ఏడుపు వస్తుంది.

ప్రతిదాన్ని ఎంతగా వక్రీకరిస్తే అంత స్పెషల్ న్యూస్, ఎ. బి .ఎన్
చానల్ వాడు గవర్నెర్ రాసక్రీడలు చుపించాడూ, సరే అది సమ కాలీనం లో జరిగిన విషయం చూపించారు, దానికి బదులుగా ఎన్. టి .వి కి విషయమేమి దొరకలేదు, జాతిపిత గాంధి, మొదటి ప్రధాని జవహర్ లాల్ మొదలుకుని ఇప్పుడున్న రాహుల్ గాంధి ల ప్రేమ కహానిలన్ని వారిని అగౌరవంగా చిత్రీకరిస్తు పసి పిల్లలకు సైతం అర్దమయ్యేలా చానల్ లో చూపించాలా, అది అంత అవసరమా, మా 'చిన్నూ' కి మహత్మా గాంధి ఎంత గొప్పవాడో మన దెశానికి స్వాతంత్రం ఎలా తెచ్చాడో చెప్పి ఆయన మీద పెంచిన గౌరవం ఇలాంటి న్యూస్ తో అంతం అవదా, ఏం ఆశించి ఇదంతా చేస్తున్నారు. కేవలం డబ్బు సంపాదన కోసమే కద.

ఆ మహానుభావులు మంచి వాళ్ళు కాదు అని చిత్రీకరిస్తున్న ఇలాంటి చీడపురుగు జర్నలిస్ట్ లని ఏం చేయాలి టి. వి చూడటం మానేయండి అంటారు అంతేనా.

పసి పిల్లలు ఎదైనా తప్పు చేస్తే యాగి యాగి చేస్తారు రేపు ఆ పిల్లల జీవితం ఏమవుతుంది అని కూడ ఆలోచించరు, కరడుగట్టిన మోసగాళ్ళని తీవ్రవాదుల్ని ముసుగులేసి చూపిస్తారు,

ఇప్పుడు జరుగుతున్న ఈ భీబస్తకాండకి స్వార్ద రాజకీయనాయకులెంత కారణమో వాళ్ళని మోస్తు తిరుగుతూ ప్రతి వాడి నోటి దగ్గర మైక్ పెట్టి వాళ్ళ అడ్డమైన వాదనల్ని ప్రజలకి చేరవేస్తు ప్రజలని రెచగొట్టడం లో మీడియా పాత్ర తక్కువేం కాదు.


ఎంత మందికి ఇది మంచి ఇది చెడు అని విశ్లెషించునే వివేకం వుటుంది, అలాంటి అమాయకమైన విద్యార్దులని, ప్రజలని తప్పుదారి పట్టించడంలో మీడియా దే పెద్ద పాత్ర.


లాభం లేదు వీళ్ళ నోరు మూయించాలి నిన్న హై కోర్ట్ న్యూస్ నిలిపివేయండి, అని ఆర్డర్ చేసినట్లుగా మిగితా వాళ్ళందరికి కూడా బంధనాలు వేయాలి. రేటింగ్ పిచ్చిలో పడి కొట్టుకుపోతున్న మీడీయా ముక్కుకు తాడు వేయాల్సిందే.


నాకు పాలు చేలు చాలు, ప్రశాంతంగా బ్రతకనిస్తే చాలు,
రక్షించు దేముడా ఈ కుహానా రాజకీయనాయకుల నుండి, ఈ మీడియా గ్రద్దల నుండీ నన్ను నా దేశ ప్రజలని రక్షించు.

-భారతి

మెర్రి క్రిస్ట్మస్

అబ్బా నేను హిందూనే, ఐతే ఏం క్రిస్ట్మస్ చేసుకోకూడదా? మరి మనకి సౌభ్రాతృత్వం ఎక్కువ కదా? అన్ని మతాలని, సంస్కృతులని ఆదరించే అపురూపమైన నడవడికని మనకి మన సంస్కృతి నేర్పుతుంది కదా? పరమత సహనం మన సంస్కృతిలో ఒక భాగం కదా? మరైతే నేను 'ఈద్ ' సెలెబ్రేట్ చేసుకుంటానా అంటే? చేసుకుంటాను, నా చుట్టూ ముస్లిం స్నేహితులున్నప్పుడు. ప్రతి పండుగకి ఎంతో అర్థం, ఎంతో చరిత్ర, ఎన్నో సాంప్రదాయాలు ముడిపడి ఉంటాయన్నది నా అభిప్రాయమైతే, మెలేచ్చ సంస్కృతి అనకోడం కొందరికి పరిపాటి. ఆస్తికులై ఉండి కూడా, అటు వినాయుకుని పూజ కాని, ఇటు క్రిస్ట్మస్ గాని చేసుకోని వాళ్ళని ఏమందాం మరి?

ఒకప్పుడు కుటుంబాలు అన్ని కలిసి ఉండేవి, రోజు ఒకరికి ఒకరు సాయం చేసుకుంటూ బ్రతికే వారు. వారికి ప్రత్యేకంగా ప్రేమికుల రోజు, తల్లి రోజు, తండ్రి రోజు, స్నేహితుల రోజు ఇలా అవసరం లేదు. కాని ప్రపంచం అంతా కుగ్రామంగా మరిపోయిన ఈ రోజుల్లో, కుటుంబ వ్యవస్థ చాలా మారిపోయింది. భార్యా ఇండియాలో, భర్త అమెరికాలో, కొడుకు జపాన్లో ఉంటున్న రోజులివి. పోని ఒకే ఇంట్లో వుంటున్నా, ఎవరి హడావిడి వాళ్ళది. ఆలాంటప్పుడు, భార్య, భర్తకి ప్రేమికుల రోజని ఓ చిన్న బహుమతి, ఓ ప్రత్యేక వంటకం చేస్తే తప్పేముంది. ప్రేమికుల రోజుతో వచ్చిన చిక్కల్లా, వృద్దులు, నడివయలు వాళ్ళు చేసుకోటం మానేసి, యువతీ, యువకలు మాత్రమే చేసుకుంటున్నారు. అది కేవలం మనకెందుకులే అని వృద్దులు, నడి వయసు వాళ్ళు వదిలేయటం మూలంగానే. ఒకసారి మనసుపెట్టి చూస్తే, ప్రేమికుల రోజులో ఎంతో విషయం కనిపిస్తుంది. అలాగే ముగ్గురి పిల్లల్ని కన్న తల్లి, యే ఒక్కరు దగ్గరలేక తల్లడిల్లుతున్న తల్లికి, మథర్స్ డే రోజు, చిన్న కానుక, ఓ ఆత్మీయమైన మాట మాట్లడితే, దాన్ని పర సంస్కృతిగా అభివర్ణించుకోటం ఎందుకు? మీడియా ఇంకా వ్యాపార సంస్థలు ప్రతీ అవకాశాన్నీ వాడుకుని తమ తమ లాభార్జనకు పోటిపడుతూనే ఉంటాయి, కాని మనం వివేకవంతులైతే, ఎవరి తాహతుకి తగ్గట్లు వాళ్ళు, పండుగని పండుగలాగానే జరుపుకుంటాము కాని పండుగని ఒక కాపిటలిస్టిక్ ఈవెంట్ గా చూడము. ఇలా ఎందుకంటున్నాను అంటే, ఈ మధ్య ఒక ఓటింగ్ పోల్ చూసాను, క్రిస్ట్మస్ సాంప్రదాయ పండుగకన్న, ఒక కాపిటలిస్టిక్ ఈవెంట్ గా మారిపోయింది అని.

ఏది ఎమైనా క్రిస్ట్మస్ తెచ్చే కోలాహలం, చిన్న చిన్న ఆనందాలు, అభినందనలు తెలిపే స్నిహితులు, తియ తీయని తీపి పధార్థాలు. కాంతులు విరజిమ్మే సిరీస్ బల్బులు వీటన్నిటిని ఎలా కాదనగలం? అందుకే అందరికి మెర్రి క్రిస్ట్మస్, మంచి మ్యూసిక్ వింటూ, చిన్నా పెద్దా అందరూ మంద్రంగా అయిదు నిముషాలన్నా డాన్స్ చేసి చూడండి, ఈ కులమతాల నషా కన్న ఎంతో అద్భుతంగా వుంటుంది ఆ ఫీలింగ్.
Santa Baby!!! Hurry down the chimney tonight and give me a pleasant smile on my face.

--Vijaya

నువ్వు నాతో లేవని

నువ్వు నాతో లేవని దిగులుగా ఉన్నాను
నేనెక్కడున్నా ప్రతినిముషం నువ్వు పక్కనేలేవేంటని వెతుకుతున్నా,
మనసేంటో మాట వినట్లేదు,
నీ ఆలోచనలతో నా నుండి దూరం వెళ్ళిపోయింది,
ఎన్నో చెప్పాలని ఉంది,
కాని మనసు మాటకు పదాలు కరువయ్యాయి .
నా పెదవులు నీ పేరే పిలవాలని ఆరాటపడ్తున్నాయికాని,
నా ఎదుట నీవు లేవని మాటలని, లోపలికి నెట్టేస్తున్నాయి.
నా కన్నీళ్ళు లోపలే ఉండాలా బయటకి రావాలా అని,
నిర్ణయించుకోలెక సతమతమవుతున్నాయి,
నీవు చూడకపోతేబయటకు వచ్చినా వ్యర్ధమని తటపటాయిస్తున్నాయి .
నా చేతులు నీ స్పర్శ అందక
ఒకదాన్ని మరోటి పెనవేసుకున్నాయి,
నా హృదయం ఆరాటపడ్తుంది ,
నువ్విక్కడేఎక్కడో వున్నావని చెప్తుంది,
నీ మీద నా ప్రెమెంతో నేనెలా నేనెలా చూపించను?
కొలతలు కొలమానాలు ఏవి లేవే?
నా గుండె చప్పుడు వినేంత దగ్గరగావచ్చి చూడు ,
ఇలా ఇంకో సారి నన్ను విడిచి వెళ్ళవు .

--భారతి

'పా' హిందీ మూవి- ఆస్కార్ కి అర్హత ఉందా?

ఈ సినిమా నేను చూడటానికి కారణం ఆస్కార్ కి నామినేట్ అయ్యే అవకాశాలు ఉన్నాయని నేను చదవటం ఒక కారణమైతే, ఇంకో కారణం, ఇళయరాజ మ్యూసిక్ కంపోస్ చేయటం. సినిమా బాగుంది కాని, ఆస్కార్ కి అవకాశాలు నాకు అందులో ఏ మాత్రం కనిపించలేదు. ఇళయరాజ బాక్ గ్రౌండ్ స్కోర్ చాలా బాగుంది. నిరిక్షణ లో 'ఆకాశం ఏ నాటిదో, అనురాగం ఆ నాటిది ' ట్యూన్ తో సాగె 'గుం సుం హో క్యోన్ తుం' పాట బాగుంటుంది. అలాగే 'ముడి ముడి మై ఇత్తెఫాక్ సే' మళ్ళీ మళ్ళీ వినాలనిపించేలా ఉంటుంది.

తెలుగులో 'భారతీయుడు ' చూసాక, ఇంగ్లిష్ లో 'క్యూరియస్ కేస్ ఆఫ్ బెంజమిన్ బటన్ ' చూసాక, అమితాబ్ ప్రోస్తెటిక్ మేకప్ అబ్బురంగా ఏమి అనిపించలేదు. ఇక అమితాబ్ నటన విషయానికి వస్తే, ఎన్నో సవంత్సరాల నటనానుభవం ఉన్న అమితాబ్, 'ఆరో ' పాత్రలో అంతకన్నా తక్కువగాను, అంతకన్నా ఎక్కువగాను నటించటానికి అవకాశమే లేదు. అమితాబ్ కాకుండ ఇంకెవరైన నటించి ఉంటే తప్పకుండా అబ్బురం కలిగేది.

ఇంక ఈ సినిమాలో అద్భుతంగా, అబ్బురంగా అనిపించింది విద్యా బాలన్ పాత్ర. అవకరం ఉన్న బాలుడికి, ఒంటరి తల్లిగా చాలా బాగా నటించి, ఆ నాటి స్మితా పాటిల్ ని, షభాన అజ్మి ని గుర్తు చేసింది. హాలిఉడ్ తో పోటి పడుతూ, ఎంతో కృత్రిమంగా ఉండే హిందీ కథానాయికలను చూసిన కళ్ళకి, విద్యా బాలన్ ఎంతో అహ్లాదంగా, అందంగా, హుందాగా కనిపిస్తుంది. 'గురు ' సినిమాలో ఐశ్వర్య కూడా అలా కనిపించలేదు.

రాజకీయాలు చెడ్డవి కావు, రాజకీయ నాయకుడికి అధికారంతో పాటు, భాద్యత ఉంటుంది, అని నిరూపించే ఎం.పి పాత్రలో అభిషేక్ చాలా బాగా సరిపోతాడు. ఆ నటన కన్నా, ఆ పాత్ర బాగా నచ్చేస్తుంది. సినిమాలో ఆరో లాగే, నేను ఒక 12 ఏళ్ళ పాపనై, అలాంటి ఎం.పిని కలుసుకోగలిగితే బాగుండు అనిపించింది.

విద్య, డాక్టర్ చదువుతూ ఉండి, ప్రెగ్నెన్సి పైనా అవగాహన లేనట్లు ప్రవర్తించిన తీరు, ఇద్దరి కెరీర్ల కోసం యే మాత్రం అలోచించకుండా తను తీసుకునే నిర్ణయం, హీరో పైన అకారణ కోపం అసహజంగా అనిపిస్తాయి. కాని అవకరం ఉన్న పిల్లవాడి ఒంటరి తల్లిగా, ఒక మద్యతరగతి డాక్టర్ గా చాలా సహజంగా అనిపిస్తుంది. ఆరో అమ్మమ్మ కూడా మంచి వ్యక్తిత్వం ఉన్న మహిళగా, కూతురికి, మనవడికి అండగా నిలబడి కృంగి పోకుండా, ఆనందంగా జీవిస్తున్న పాత్రలో ముచ్చటగా ఉంటుంది. ఒక రాజకీయ నాయకుడి ఇంటిని, ఒక మధ్య తరగతి డాక్టర్ ఇంటిని చాలా సహజంగా చూపిస్తారు. ఆరో చదువుకునే విద్యాలయం, అందులో విద్యార్థులు బాగుంటారు. ఇలాంటి విద్యాలయాలు ఎన్నో ఉంటే బాగుండు అనిపిస్తుంది.

నాకు నచ్చిన సన్ని వేశాలు. ఆంధ్ర రాష్ట్రం ముక్కలవుతున్న ఈ తరుణంలో, ఆరో రూపొందించిన ఎల్లలే లేని తెల్లటి గ్లోబ్. ప్రపంచమంతా ఒక చిన్న కుగ్రామంగా మారుతుంటే, సమస్యలన్ని వదిలేసి, నీ రాష్ట్రం, నా రాష్ట్రం అని తన్నులాడుకోటం చాలా శొచనీయం. నచ్చిన ఒక డైలాగ్, రాజకీయ నాయకుడు, స్వచ్చతకి ప్రతీకగా తెలుపు ధరిస్తాడు. మనిషి చనిపోయినప్పుడు, శోకానికి ప్రతీకగా కూడా తెలుపు ధరిస్తాడు. ఆరో అంటాడు, దేశం చనిపోతోంది అందుకే రాజకీయ నాయకులు తెలుపు ధరిస్తారు అని. హీరో మీడియాకి చురకలెయ్యటం బహు పసందుగా వుంటుంది.

మొత్తానికి మంచి సినిమా,ఎక్కడా సహజత్వం లోపించదు, కాని ఆస్కార్ కి అవకాశం అంటే అత్యాశే మరి.

--విజయ

గుండెల్లో గిటారు మోగించావే

నాకు సంగీత పరిఙ్ఞానం అంతగా లేకపోయినా, ఐరిష్ ఫోక్ మ్యూసిక్ నుంచి, పాకిస్తాన్ సూఫీ మ్యూసిక్ వరకు అన్నీ వినేస్తూ వుంటాను. బాలమురళి గారి 'పలుకే బంగారమాయెనా ' క్లాసికల్ ఎంత ఇష్టంగా వింటానో, బియాన్సి 'ఆల్ ద సింగిల్ లేడిస్ ' హిప్ హాప్ అన్నా కూడా అంతే సరదా పడతాను. సంగీతం మహా సముద్రం, అందులో తేలియాడే అదృష్టం మనందరిది.

'ఏక్ నిరంజన్ ' సినిమాలో కంగనా రౌనత్, నా గుండెల్లో గిటారు మోగించలేకపోయినా, ఈ వీడియో లో మియా రోస్ మాత్రం 'వాట్ వుడ్ క్రిస్మస్ బి లైక్, వితట్ యు హియర్?' అంటూ నా గుండెల్లో గిటారు మోగించేసింది. ఆ అందం చందం, సునిశితమైన హావ భావాలు, శ్రావ్యమైన పాట, అన్నిటికి మించి ఆహ్లాదకరమైన చిత్రీకరణ, కొద్ది నిముషాల సేపు నన్ను కట్టి పడేసాయి. సింగిల్ ఇన్స్ట్రుమెంట్, సోలో మెలోడీస్ అంటే నాకు మరీ ప్రాణం. సంగీత విద్వాంసులకి, ఇప్పుడిప్పుడే పైకి వస్తున్న మియా రోస్ స్వంత కంపోసిషన్లో లోటుపాట్లు వినిపించవచ్చేమో కాని, నాకు మాత్రం ఈ అమ్మాయి గుండెల్లో గిటారు మోగించేసింది. మోగించటమే కాదు, నేను ప్రిపేర్ అయిపోయాను, వచ్చే సమ్మర్, మయామి బీచ్ లో, అలలను చూస్తూ, 'నువ్వో కల, అలలా నాలోపల, నీలా ఇలా ఎవరూ లేరే ఎలా?' అని పాడేసుకోవాలని. మా గానపెసూనాంబ ప్రభావంతో పాట ఎలగొలా నేను పాడెస్తాను గాని, గిటార్ రాదే ఎలా అని ఆలోచిస్తున్నా ప్రస్తుతం. టు టు టు టూ!!!!!

--విజయ

నాది నాది అంటావు ఏది నీది?

మనిషి ముందు నేను, తరువాత నా కుటుంబం అనుకుంటాడు. ఎందుకంటే బ్రతుకులోని అనుభూతిని స్వార్దంతో మేళవించి తనది అనుకునే ప్రతిదాన్ని నిర్మించుకోవాలని తపనపడ్తూ జీవితం సాగిస్తాడు. ఆ క్రమంలో, నా ప్రాంతం , నా దేశం, నా ఇల్లు, నాది నాది అంటూ, విశ్వంలో ప్రతి పదార్థాన్ని సొంతం చేసుకోవాలని తాపత్రయపడ్తూ బ్రతుకుతుంటాడు. అంత వరకు మానవనైజం అని సరిపెట్టుకుంటే ప్రపంచంలో ఎన్నో యుద్ధాలు జరిగివుండేవి కావు. నా జిల్లా, నాకంటే నువ్వెక్కువ ఉన్నావు అంటూ, ఒకరినొకరు చంపుకుంటూ బ్రతికేది ఎవరైనా, సంపూర్ణ ఆయుశ్శు ఉంటే 80 ఏళ్ళు.

ఒక మొక్కని చూస్తే నాకేమనిపిస్తుంది అంటే, దానికి ప్రాణం ఉంది కదా అక్కడే ఉంటుంది. పుట్టినప్పటినుండి ఎన్నో ఫలాలనిస్తుంది ఇతరులకే, తను తినదు. ఎన్నో పక్షులకి ఆశ్రయమిస్తుంది, ఏమి ఆశించదు. బ్రతికినంత కాలం, ప్రాణవాయువుని ఇస్తుంది. నాది అని ఏమైనా అడుగుతుందా? ఒకోటి దాదాపు 300 ఏళ్ళు బ్రతుకుతుంది. మనకి తోడుండటానికి, సూర్యుడు ఏమి ఆశించకుండ వెలుగు ఇస్తున్నాడు, గాలి నిన్ను డబ్బులేమి అడగకుండ ప్రాణవాయువుని ఇస్తుంది. మనిషి ఏమిస్తున్నాడు? బ్రతికిన కొన్ని రోజులకి గాను స్వార్ధంతో పర్యావరణానికి చేటు చేస్తూ, రాబోయే తరాల వారికి కాలుష్యాన్ని నింపుతూ, నాది నాది అని కొట్టుకు చస్తూ, కొన్ని రోజులకి భూమి అనే పదార్ధమే సృష్టిలో నుండి కనుమరుగయ్యేలా, మానవజాతి మొత్తం అంతరించిపోయేలా, చాలా జాగర్తలు తీసుకుంటున్నాడు. అసలు సమస్యలన్ని పక్కనపెట్టి లేని సమస్యలని సృష్టించుకుంటూ, కాలాన్ని అద్బుతంగ్అ వెళ్ళదీస్తున్నాడు. ఆలోచించిన వాళ్ళు, నాది నాది అంటూ మన ఇంటిని మనమే తగలబెట్టుకుంటున్నాం అని వారికి అర్దం అయ్యేలా చెప్పగలిగితే బాగుండును.

--భారతి

ఇటీవల నన్ను అబ్బుర పరిచిన భారత దేశ ఆవిష్కరణలు

ప్రపంచానికి జైపూర్ ఫుట్ ని అందించింది మన దేశమే అయినా, ఇటీవల 'టైం' పత్రికలో ఇంకాస్త అభివృద్ది చేయబడిన జైపూర్ ఫుట్ గురించి చదివి దానికి '50 బెస్ట్ ఇన్వెన్షన్స్ లో' స్థానం దక్కడం చూసి నాకు చాలా ఆనందం కలిగింది. అప్పటి కుత్రిమ కాలుకి, ఇప్పటి కుత్రిమ కాలుకి తేడ ఏంటంటే, అప్పటి కుత్రిమ కాలు, కాలు మాత్రమే లేని వారికి ఉపయోగ పడేది. ఇప్పుడు అభివృద్ది చేసిన కాలు, తొడ భాగం, మోకాలు లేని వాళ్ళకి కూడా అమర్చవచ్చు(ఇక్కడ బొమ్మలో చుపిన విధంగా). కాలు లేని పిల్లవాడు ఏకంగా కోతి కొమ్మచ్చి ఆడటం నిజంగా ఆనందకరమైన విషయం కదా? పైగా ఇది $28 కే దొరుకుతుందట. నాకు కనీసం వంద అయినా కొని, కాలు లేని పిల్లలకి ఇవ్వాలని ఉంది అతి త్వరలో.

ఇవాళ నన్ను ఆనంద పరిచిన ఇంకో విషయం ఏమిటి అంటే, భారత మానవుడి జన్యు క్రమాన్ని, భారత శాస్త్రవేత్తలు పూర్తి చేయటం. కొంచెం ఆలస్యంగా అయినా, దాన్ని సాధించినందుకు చాలా ఆనందం కలిగింది. జన్యు క్రమాన్ని పూర్తి చేసి ఏమి చేయొచ్చు? నాకు తెలిసి, వ్యాధి కారక జన్యువులని ముందే గుర్తించి ఆ వ్యాధులు రాకుండ జాగ్రత పడొచ్చు. ఆమ్మో డబ్బు ఎక్కువేమో? అవును ఒక మనిషి జన్యు క్రమాన్ని పూర్తి చేయటనికి ఎన్నో సూపర్ కంప్యూటర్లు పని చేయాలట, కనీసం కోటిన్నర అయినా అవుతుందట. కాని ఇది మొదలు మాత్రమే. ఆ ఖర్చుని తప్పకుండా లక్షకి పట్టుకొచ్చే ప్రయత్నాలు 'హ్యూమన్ జీనోం ప్రాజెక్ట్' ముమ్మరంగానే చేస్తోంది.

ఇంకా చెప్పాలంటే నన్ను ఆనంద పరిచిన విషయం ఇంకొకటి కూడా వుంది, అదే కోపెన్ హాగెన్ సదస్సు కోసం భారత దేశం చాల కీలక మైన నిర్ణయాలే తీసుకుంది. అగ్ర రాజ్యాలు చేసిన చెత్తకి, తన వంతు బాధ్యతగా ఆ దేశాలన్నిటిని మించి ఎక్కువ శాతం కర్బన వ్యర్దాలని తగ్గించుకోటనికి ఒప్పుకుంది అంటే, నిజంగా పెద్ద హృదయం ఉన్నట్లే కదా. అంతటి సౌభ్రాతృత్వం భారతానికే చెల్లు. అందరం కలిసి ఈ పరిణామాలని హర్షిద్దాం.

అగ్ర రాజ్యాల ఆగడాలు, పేద రాజ్యల కష్టాల గురించి తప్పకుండా తదుపరి టపాలో ప్రస్తావించాలని ఉంది. బహుషా, సదస్సు తదనంతరం.
--విజయ

ప్రేమనేది

ప్రేమనేది ఒక అందమైన అబద్దం
నాకు నువ్వు, నీకు నేను అన్న భ్రమ...
కాలంతో పాటు మసిబారి మాయమవుతుంది!!
ఇద్దరి మధ్య హిపోక్రసీ ముసుగులా మొదలై...
అడ్డుగోడలా మారిపోతుంది!!
నువ్వూ, నేను చెరో పక్క పరిగెడతాం
అలిసిపోయి ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి చూస్తే...
కనిపించేవి కేవలం ఙ్ఞాపకాల నీడలు!!

--భారతి

తీరని ఓ ఆశ

నాకంటూ అమ్మ ఉందని గర్వం
ముంచెత్తే జీవన తరంగాలలో నేను మునిగిపోలేదని ఆశ్చర్యం

ఓటెవ్వరికి?

నాకు తెలిసి మంచి చెడు రెండే అనుకున్నా ఈ లోకంలో...
ఎప్పుడైనా రెండింటిలో ఒకటి ఎన్నుకోవచ్చనుకున్నా..
కానీ, ఏ పార్టీ కరపత్రం చూసినా నాకు కనిపించేవి
హింసా రాజకీయాలు, పదవీ వ్యామోహాలు
ఒకరిని మించి ఒకరు నిలబెట్టుకోలేని వాగ్దానాలు
పరస్పర దూషణలో దుర్భాషలు
ఒకరి దుర్మర్గాన్ని ఇంకొకరు బయటపెట్టడాలు
దొరికినంతా దోచి స్విస్ బాంకులో దాచటాలు
పేదవాడి ఓటు కోసం దీనంగా పడిగాపులు
ఎవరో అన్నట్లు..
నేతలంతా రాత్రి బారు, పగలు దర్బారు..!
ఇందుకేనా పరపీడన పరాయణత్వం వదిలించుకున్నదని
వీళ్ళ చేతుల్లోనా నా జన్మభూమి ఉన్నదని
నిశ్చేష్టనై నిలుచుని చూస్తున్నా
ఓటెవ్వరికని ఆలోచిస్తున్నా..!
--విజయ

తేనె వానలు పూల సోనలు

నేనెప్పుడు నా లోకం లోనె వుంటాను చుట్టూ పరిస్థితులని అంతగా పట్టించుకోనని నా మీద మా ఇంట్లో కంప్లైంట్.

ఎందుకు పట్టించుకోను చాలా పట్టించుకుంటాను, నేను నడిచే దారిలో పూచిన గడ్డిపూవు నన్ను మాత్రమే పలకరిస్తుంది నీకెందుకు కనిపించదు. ఇంటి పక్కనే వున్న మామిడి చెట్టు మీద కూసిన కోయిల గొంతు నాకు మాత్రమె వినిపిస్తుంది. ఆ మామిడి చెట్టు ఏ కాలం లో పూస్తుందో ఎన్ని రంగులు మారుస్తుందో ఆ లేత చిగుళ్ళు తిని కోయిల కంఠం ఎంత మధురంగ వుందో నాకు కోయిలకే తెలుసు.

ఎవరేం చేస్తున్నారు అని చెప్పుకునే గాస్సిప్స్ నాకెందుకు చెప్పు, వాన కురిస్తే ఎందుకు వాన అని నీకనిపిస్తుంటె తేనెల వానలా నాకనిపిస్తుంది.కార్తీకం లో గుళ్ళో దీపాలు పాపాలని కడుగుతాయని అందరు పెడ్తుంటే ఆ దీపాల వెలుగులో కార్తీక చంద్రుని కాంతి వెన్నెల సంవత్సరంలో ఏనాడు కనిపించని ఆ జాబిలి వెన్నెల నన్ను పలకరించి పోదామని నాకొసమే వచ్చిన అతిదిలా అనిపించి పలకరించి పరవశించి పోతాను.

ఎప్పుడూ వండుకు తినడంలో, ఆ టి.వి ప్రోగ్రాంస్ లో నాకేమి ఆనందం వుండదు. అల లాగ తేలివచ్చే పాట వింటు నా సారీ మీద డిసైన్ చేసుకుంటూ వుంటే అలౌకిక ఆనందం నాకు. విరబూసిన ఫూల సోనలు వాటి సోయగాలు ఏ మనిషి లోనూ నాకు కనిపించవు.

కబుర్ల మూటని ఒక్కసారి విప్పేనంటె అలా ప్రవాహం లా చెల్లితో మట్లాడటం ఇస్టం మా మాటల్లో లేనిదంటు ప్రపంచంలో వుండదెమో మరి. అంతలా వుంటాయి మాటలు మా ఇద్దరి మధ్య మరి నా చిన్నారి చెల్లి నా మది తెలిసిన నేస్తం కూడ కదా. అంత ఆనందం ఎక్కడా నాకు దొరకదు మరి ఇంక టైం ఎలా గడిచిందో
ఎలా తెలుస్తుంది నాకు.

మిట్టూరోడి కతలు చదువుకుంటూ రావి శాస్త్రిని తిరగేస్తూ మహానుభావుల బ్రతుకుపుస్తకాలు తెరిచి అందులో మునిగిపోతే అన్నం వండాలి అని మర్చిపోవడం నా తప్పా చెప్పండి. మీలాగ రాజకీయాలు చర్చిస్తూ డైలి న్యూస్ పేపర్ లో వచ్చే హత్యా కాండలు నేను చదవడం లేదంటే నేనేం చేయాలి.

లోకం పట్టదని కంప్లైంట్ నా మీద ఇంకో లోకం నాకు తెలియదు మీకు తెలిసినా చెప్పకండి ఎందుకంటే తేనెవానలు పూలసోనలు తప్ప నా మైండ్ కి ఇంకేం ఎక్కవు.

--భారతి

మా అక్క అచ్చు సీగానప్రసూనాంబ

మా అక్క చిన్నప్పుడు పాటలన్నా, డాన్సులన్నా తెగ ముచ్చట పడిపోతూ అడిగిన వాళ్ళకి, అడగని వాళ్ళకి కూడా చేసి చూపించేస్తా ఉండేది. ఎవరైనా అడిగిందే తడువు, టవల్ ఒకదాన్ని పమిట లాగ వేసుకుని, జుమ్మంది నాదం అంటూ ఆ గదిలోకి, ఈ గదిలోకి తూనిగలాగా తిరిగేసేది. తిరగటమే కాదు, నాకు, మా చిన్నక్కకి డాన్సు చేయటం బొత్తిగా తెలియదనుకుని చాలా గర్వపడుతూ ఉండేది. పాపం మా ఇంకో అక్కకి నేర్చుకో పోయినా డాన్సు చేయటం బాగానే వచ్చు, కానీ అది ప్రూవ్ చేసుకునే చాన్సు, మా సీగానప్రసూనాంబ ఇస్తేగా? డాన్సు మాత్రమే కాదు, మా ప్రసూనాంబ గాత్రంలో కూడా ఫస్ట్. అడిగినదే తడవుగా, 'రేపంటి వెలుగే కంటి... పూవంటి దొరనే కంటి ' అని ఎత్తుకునేది. లేదంటే మళ్ళీ 'జుమ్మంది నాదం అంటూ ' మొదలెట్టేది.

ఇవన్నీ ఒక ఎత్తైతే, పొద్దుటే మా నాన్న పక్కన చేరి, రేడియో లో ఇట్టా గోట్టి(ఇష్టా గోష్టి), చచ్చా వేదిక (చర్చా వేదిక)వినేస్తూ తను పెద్ద దాన్ని అయిపోయాను అనుకునేది మా వైపు ఒక పిచ్చి చూపు చూస్తు. మళ్ళీ మధ్యాహ్నం మాతో పాటు 'బాలానందం ' వినటానికి మెల్లిగా మా పక్కన చేరేది. మేమేమి తక్కువ కాదు, మా పక్కన చేరనిచ్చే వాళ్ళం కాదు. వెళ్ళి మా అమ్మ పక్కన చేరి, మా అమ్మ బూర్లో, గార్లో చేస్తుంటే సాయం చేస్తా అంటూ తన ప్రతిభా పాటవాలని అక్కడ ప్రదర్శించుకునేది. అమ్మ బూర్లు ప్లేట్లో పట్టుకుని వస్తూంటే, పక్క న నిలబడి అవి తనే చేసినట్లు ఫోస్ పెట్టి మరీ నిల్చునేది.

ఎప్పుడైనా మా అమ్మ మమ్మల్ని వదిలి, పక్కింటావిడతో సినిమాకి వెళ్తే, తను వచ్చేసరికి, మార్కులు కొట్టేయటానికి, సన్నజాజులన్నీ తెంపి, సూది దారంతో చెండులుగా చేసి, మా మొహాలు కడిగి, మా ఇద్దరికి కళ్ళ నిండా కాటుక పులుమి, చందమామ అంత బొట్టు పెట్టి, మల్లె చెండులు మా తల్లో పెట్టి, మా అమ్మ వచ్చేసరికి, అరుగు మీద గొబ్బెమ్మల్లా మమ్ముల్ని కూర్చోపెట్టేది. మా అమ్మ మమ్ముల్ని చూసి దడుచుకుని, మా మొహాలు మళ్ళీ కడిగేది.

చెప్పొద్దూ, మేము ఆడుకుంటా ఉంటే, తనేమొ ఏదో పువ్వు గీస్తునో, కొమ్మ గీస్తూనో పికాసో లా ఫోసు కొట్టేది. ఇంతలో మా పిచిగ్గూడూ రెడీ అయ్యిందని అబ్బురంగా చూస్తూ ఉండగానే, సుడిగాలిలా వచ్చి దాన్ని నేల మట్టం చేసి మళ్ళీ వెళ్ళి బొమ్మలు గీసుకుంటూ కూర్చునేది. తను గీసిన పిచ్చి గీతలన్ని ఇంటి నిండా అతింకించేది అఖరికి మా పుస్తకాల అరలో కూడా.

గానప్రసూనాంబ అంటే ప్రతి దీపావళికి నెల రోజుల ముందే ఏడ్చి టపాసులు కొనిపించుకుని, వాటిని నెల రోజుల పాటు ఏండలో ప్రతి రోజు పెట్టి, చివరికి వానలో తడిపి, పండుగ రోజునాటికి టపాసులు తుస్సుమనేల చేసే వాళ్ళే అని మా చిన్నక్క చెప్పేది.

నాకు అంతటి అదృష్టం కలగలేదు కాని, మా చిన్నక్కకి అన్నీ మా సీగానప్రసూనాంబ వాడిన వస్తువులే. అవి మా చిన్నక్కకి ఇస్తూ సర్లే వాడుకో అన్నట్లు ఒక చూపు విసిరేది. పాపం మా చిన్నక్కకి గానప్రసూనాంబ చూపు అర్థం కూడా తెలిసేది కాదు. మా చిన్నక్క చాలా సార్లు బలైపోయేది కాని. నేను కొంచెం తెలివిగా తప్పించుకునేదాన్ని. అందుకని, నా సంగతి నేను నిద్రలో ఉండగా నన్ను గిచ్చో, గిల్లో చూసుకునేది. ఎలాగొలా తన పనులన్నీమాతోనే పూర్తీ చేపించుకునేది. అమ్మ వచ్చే సరికి అన్నీ తనే చేసినట్లు చెప్పుకునేది.

పెద్దయ్యాక కొన్ని చేష్టలు తెరమరుగైనా, తన గానం, గాత్రం వంటి ఇష్టాలు ఇంకా పోలేదని, తను 'రెడీ ' సినిమాలోని 'ఓం నమస్తే బోలో బేబీ' పాట పాడే వరకు నాకు అర్థం కాలేదు. అందుకే తను ఇప్పటికీ కూడా సీగానప్రసూనాంబె.

--విజయ

భూమి కోరని మనిషి

(స్పందనలు తెలిపిన అందరికి మా ధన్యవాదాలు. ఒకే చిత్రానికి ఎన్ని రకాలుగా స్పందిస్తామో కదా? స్పందన ఏదైన, ఆవేదన ఒకటే అనిపించింది. ఈ రోజు పోస్ట్ లో మా ఇద్దరి స్పందనలు)

నాలుగో ఇజం

ఆకలికి నీ ప్రాణం పోతువున్నా
కాకులు నీకై కాపు కాస్తూవున్నా
ఫోటోలు తీసి అవార్డులు
పొయెట్రీలు రాసి పొగడ్తలు పొందే ఆసాములే కాని...
ఏ ఇజం నిన్ను కాపాడగ వచ్చేను?
కాపిటలిజం ...
నీకుంటే తిను, లేకుంటే నా దగ్గర కొను అంటే
కమ్యూనిజం ...
నాకు నిండి నాకే నీకు, లేకుంటే పక్కవాడిని అడుగు అంటే
సోషలిజం ...
అమ్మ ఉంటె గుక్కెడు పాలు తాగు, లేకుంటే భూమి గుండెల్లో దాగు అంటే
ఏ ఇజం నిన్ను కాపాడుతుందని?
ప్రాణమున్న ప్రతి ప్రాణికి ఆకలుంటుందన్న నిజం నీకు తెలిస్తే...
ఆశగ చూస్తున్న ఇంకో ప్రాణికి నువ్వు ఆకలి తీరిస్తే
అదే రియలిజం
నాకు తెలిసిన నాలుగో ఇజం

--విజయ

ఫోటోకి కవిత రాయండి

పులిట్జర్ ప్రైజ్ గెలుచుకున్న ఈ ఫోటోని చాలా మందే చూసి ఉంటారు. ఇది 1994 ఫోటో , కాని అప్పటికి, ఇప్పటికి దార్ఫూర్, సూడాన్ లో పరిస్థితి పెద్దగా మారలేదు. ఈ ఫోటో తాలుకు ఙాపకాలు సదా తనని వెంటాడుతున్నయని, ఫోటోగ్రాఫర్ 'కెవిన్ కార్టర్ ', తనని తాను అంతం చేసుకున్నాడట (పులిట్జర్ ప్రైజ్ అందుకున్నాక). ఈ ఫోటో పై నా స్పందన నేను రాసుకున్నాను. మీ అందరి స్పందన చూడాలని ఉంది. మీలో కలిగే ఆవేదనకిగాని, ఆలోచనలకిగాని, కర్తవ్య నిర్వహణ ఏంటి అనే భావనకిగాని అక్షర రూపం ఇచ్చి, కవితగా కాని, హైకూగా గాని, నాతో, ఇంక ఈ బ్లాగు చదివే అందరితో పంచుకుంటారని ఆశిస్తున్నాను.

ఈ రోజుల్లో ప్రేమ (లవ్ ఆజ్ కల్)

ఈ రోజుల్లో ప్రేమ (లవ్ ఆజ్ కల్) అనే సినిమా చూసాను యంగ్ డైరెక్టర్ ఇంతియాజ్ ఆలి సినిమా ని కమర్షియల్ గా తీసిన సినిమా చూసి బయటకు వచ్చిన యువతకు మాత్రం మనసులొ చిన్న ఆలొచన ఐనా వచ్చేలా చేసాడు అనిపించింది.కథానాయకుడు జై అతని గర్ల్ ఫ్రెండ్ మీరా ఇద్దరు ఈ తరానికి చెందిన వాళ్ళు. ఒకరిని చూసి ఇంకొకరు చూసిన నిమిషాన్నే ఆకర్షణలో పడతారు. ఏముంది దాంతో డేటింగ్ మొదలెట్టి ఇద్దరిలో ఆకర్షణ ద్వార కలిగే ప్రతి ఫీలింగ్ ని తీర్చుకుంటారు. దానికి మించి ప్రేమ అనేది కూడా మనుషుల్లో వుంటుండి అని కుడా వాళ్ళకి తెలియదు. ఇద్దరు డిఫెరెంట్ కెరీర్ ఏర్పర్చుకొవలని వాళ్ళ వాళ్ళ కెరీర్ ఇంటెరెస్ట్ వేరె కనుక విడిపోయి ఎవరి దారిలొ వాళ్ళు ఫూచర్ వెతుక్కుంటు వెళ్ళాలని నిర్ణయించుకుంటారు.విడిపోతు బ్రేకప్ పార్టి కూడా స్నేహితులకి ఇచ్చి అక్కడే ఇంకెవరైన జోడి వెతుక్కుంటారు. అదే ప్లేస్ లో వీర్ అనే పెద్దాయన కనిపించి వారి చినప్పటి ప్రేమ విషయం వారు కనీసం కలిసి మట్లాడుకునే వీలు కూడా లేకపోయినా వాళ్ళ ప్రేమ ఎలా సాగింది ఒకరి మీద ఇంకొకరికి వున్న నమ్మకం ధైర్యం తో ప్రేమని ఎలా బ్రతికించుకుని ఎన్ని సాహసాలు చేసి ఒకటయ్యింది చెప్తాడు. అదంతా జై కి ఫన్ని గాఅనిపిస్తుంది. అలాంటి ప్రేమ ఒకటి వుంటుంది అని కూడ నమ్మలేడుకొంత కాలానికి ఇంకో గర్ల్ ఫ్రెండ్ తో కలిసి ఇండియా వెళ్ళి మీరా ని కలుస్తాడు. ఇద్దరు చెరి ఒకరి ప్రేమలొ వుండి కూడా మళ్ళి దొంగతనంగ కలిసి గడుపుతారు. అప్పుడు మీరా తను వాళ్ళ బాస్ ని పెళ్ళి చేసుకోవడానికి అంగీకరించానని పెళ్ళికి రమ్మంటుంది. అప్పుడు కూడా ఒకరి మీద ఇంకొరికి ప్రేమ వుంది అని వాళ్ళకి అర్దం కాదు.తరువాత పెళ్ళి అయ్యాక మీరా కి, కావలసిన కెరీర్ లో సెటిల్ అయ్యాక జై కి ప్రేమ అంటె ఎంటో ఒకరి మీద ఇంకొకరికి ప్రేమ అనెది ఎలా ఉంటుందని వీర్ చెప్పాడో అర్దం అవుతుంది మీరా భర్తని వదిలి మౌనంగా పని చేసుకుంటూ వుంటుంది జై వెనక్కి తిరిగి వచ్చి మీరా ని కలుస్తాడు.ప్రేమనెది ఎంత విలువైందో తెలియకుండ కూల్ ,కాసువల్ అనుకుంటు ప్రతి విషయాన్ని సాదారణంగా తీసుకుంటూ సహజమైన ఫీలింగ్స్ కొల్పోతున్నరన్నదే డైరెక్టర్ చెప్పారు.అవసరాలని మించిన అనుబంధాలు వున్నాయని తల్లి తండ్రులు వారి నెంతో ప్రేమించి పెంచితేనె వారు నేటి స్థితికి రాగలిగారని ప్రేమ అనేది ఒక ఆట వస్తువు కాదని అదొక అనుబందమని యువత తెలుసుకోవాలి.అప్పుడు కాని నిజమైన ప్రేమంటో వారికి తెలియదు ప్రేమ పేరుతో ఇన్ని దారుణాలు అమ్మాయిలని చంపేయటాలు జరగవు, ప్రతి విషయానికి ఒక విలువుంటుంది అని తెలిస్తేకాని యువతలో మానసిక వికాసం కలగదు.

అనురాగగీతాన్ని

నేనొక అనురాగ గీతాన్ని
నీ హృదయ వీణ పై
నన్ను ఆలపించి చూడు
మోహన రాగాన్ని ఆలపిస్తాను

నేనొక మలయ సమీరాన్ని
నీ పిల్లన గ్రోవిపై
పలికించి చూడు
మంజుల నాధమై వినిపిస్తాను

నేనొక సువాసన ధూపాన్ని
నీ గుండె గుడిలొ
వెలిగించి చూడు
సుగంధాలని వెదజల్లుతాను

నేననె అస్థిత్వం
నీవు ఆస్వాదించగలిగితేనె
సహజ లక్షణాలని
ప్రకాశిస్తుంది

స్టార్ నైట్ - తారలు దిగి వచ్చిన వేళ

స్టార్ నైట్ నేను ప్రత్యక్షంగా చూడక పోయినా, తారలు దిగి వస్తే ఎలా ఉటుందో చూడాలన్న కుతుహలం కొద్ది, ఎన్నో కోసుల దూరాన ఉండి, ఇంటర్నెట్లో చూసాను. నిజంగానే తారలు దిగివస్తే భలే తళుకు బెళుకులు. వయసు మీద పడుతున్నా అందం తరగని కథానాయికలు. మేకప్ లేకపోతే ఇలా ఉంటారా అని అవాక్కు చేసే కథానాయకులు. కామెడీతో అదరగొట్టిన కామెడియన్లు. గళమెత్తిన బాలు, సుశీలలు. డాన్సులతో హోరెత్తించిన కుర్ర తారాగణం. అందరికి హుషారు తెప్పించిన దేవిశ్రీ. మొత్తం మీద సామాజిక అవసరార్ధమై అందరూ నడుము బిగించిన తీరు అభినందనీయం. ఇంతవరకే తెర ముందు కనపడుతుంది. తెర వెనక చాలా ఉంటుంది.

ముందుగానే వరద బాధితులకి విరాళాలు ఇచ్చి కూడా మళ్ళీ ఈ కార్యక్రమంలో పాల్గొన్న తారలు ఎంతో మంది. విరాళాలు ఇవ్వని తారలు, షూటింగ్ పేరుతో కార్యక్రమానికి హాజరు అవ్వని తారలు కూడ ఉండి ఉండవచ్చు. కాని ఇందులో మంచి కోణమె చుద్దాంలె అనుకుంటే, నా ఆలోచన అంతా చూడటానికి వచ్చిన ప్రేక్షకుల గురించే. ఉదారంగా విరాళం ఇవ్వటానికి మనసొప్పని వాళ్ళు ఎంత మంది తారల మోజులో డబ్బు పెట్టి టికెట్ కొని, రద్దీ రోడ్ల మీద గంట సేపు వాహనం నడుపుకుంటూ స్టేడియం చేరుకుని ఉంటారు ఆ తారా విభావరి కోసమై? అదీ తారలంటే మన ప్రజలకి ఉన్న మోజు. ఊరికే ఇవ్వరా బాబూ అంటే, ఎవరు ఇవ్వరు, అదే మోజు మీద బాణం వేసి ఇలా డబ్బు పోగేయటం, చాలా సుళువు. ఒక రకంగా మంచిదే, కాని ప్రేక్షకుడిది గొర్రె పాత్రలా అనిపిస్తుంది నాకు.

అంతటి కార్యక్రమాన్ని కార్యచరణలో పెట్టాటానికి, నిర్వహకులు చాలానే కష్టపడి ఉంటారు. లేటుగా హాజరైన కొందరు ప్రముఖులకి భంగపాటు ఎదురైందని వినికిడి. ఆ తరువాత నిర్వాహకులు సారీ చెప్పి మరీ సీట్లు కేటాయించారట. ఇది ఏమైనా నిర్వాహుకుల కూతురి పెళ్ళా ఆహూతులని ఆహ్వానించి కూర్చో పెట్టటానికి? అయినా అలానే కూర్చో పెడతారు. అదీ మన దేశంలో డబ్బుకి, పదవికి ఉన్న పవర్. అందుకే అందరూ పదవో రామచంద్రా అంటూ పదవులకి, డబ్బుకి, హోదాకి అర్రులు చాస్తారు. అంతే గాని, ఇంత చిన్న అసౌకర్యాన్నే భరించలేక పోతున్నాము, అంతటి భారీ వరదల్ని ప్రజలు ఏలా తట్టుకోగలిగారా అన్న ఆలోచన, సారీ చెప్పించుకున్న ఒక్క నాయకుడికి కూడా తట్టిఉండక పోవచ్చు. మన ప్రజలలో వున్న వెర్రి తనం అర్థం కానట్లే, మన నాయకుల్లో, ఇంకా ప్రముఖ వ్యక్తులుగా వ్యవహరించే వాళ్ళలో, ఎవరికి వారు మేమే గొప్ప అనే భావంతో కనిపించే వాళ్ళలో ఉన్న బ్యూరోక్రసి నాకు అర్థం కాదు.

ఇక్కడ ఇంకో మాట కూడా చెప్పక తప్పదు. ఎవరి గురించి అంటే, ఇలాంటి సామాజిక, ప్రజా కార్యక్రమాలలో, మహిళా తారామణులని పబ్లిక్ ప్రాపర్టీగా చూసి, పిచ్చి చేష్టలు చేసే వెర్రి జనాల గురించి చెప్పాలంటే ఎంతో ఉంటుంది. అయినా యధా రాజ, తధా ప్రజ. మొత్తానికి, విరాళాలు మధ్యలో నొక్కకుండా, అందాల్సిన వాళ్ళకి అందజేస్తే అదే పదివేలు.

మన స్నేహితులు

జీవితం లో మనకు ఎందరి తోనో పరిచయాలు ఏర్పడతాయి వాళ్ళందరి తో కూడ ప్రాథాన్యాన్ని బట్టి మనం అనుబందాలని పెంచుకుంటాం ముఖ్యంగా మనం స్నేహితులు అని ఫీలింగ్ తో వున్నవాళ్ళు వాళ్ళు ఏమి ఆశించి మనతో స్నేహంగ వుంటున్నారో కూడ గమనించకుండ వాళ్ళు మన స్నేహితులు అని ఫీలై పొతు లేని పోని ఇంపొర్టెన్స్ ఇచ్చేస్తూ బ్రతికేస్తుంటాం మెల్లగ వాళ్ళ ప్రవర్తన లో మార్పు గమనించి ఎందుకిలా జరిగింది అని ఏడుపు ఒక్కటి తక్కువగ భాధ పడుతూ మనమే ఏమైన తప్పు చేసామా అని ఓ ఆలోచిస్తు బుర్ర బద్దలు కొట్టుకుట్టువుంటాం.
కాని అక్కడ సీన్ వేరే వుంటుంది వాళ్ళు ఏదో ప్రయోజనాన్ని ఆశించి మనతో స్నేహం చేస్తారో ఆ ప్రయోజనం తీరిపోగానే మనతో మాట్లాడటం మానేస్తారు. లేదా మనతొ ఎం ప్రయోజనం లేదని అనిపించినా మానేస్తారు అది మనం గమనించలేక ఫీల్ అవుతాం. నేను చెప్పేదేంటంటె మనుషులు పలు రకాలు వాళ్ళ ఆలోచనలు వేరే వుంటాయి అనవసరమైన ఫీలింగ్స్ తొ బాధ పడేకన్న మనని మనం గౌరవించుకోవడం బెటర్
నాకు ఒకోసారి అనిపిస్తుంది వెళ్ళి చెడా మడా నాలుగు అడగాల్సినవి అడిగేయాలి అని అలా కూడ చేసి చూసాను శారద అని నా X ఫ్రెండ్ వుండేది మాది 10 ఇయర్స్ స్నేహం తను మాట్లాడిన మాట్లాడక పోయినా నేనె ఫోన్ చేసి మట్లాడతం ఇంటికి వెళ్ళి తనతో స్పెండ్ చేయడం నాకు ఎదైనా నచ్చితే తనకి కూడ తీసుకెళ్ళడం ఇద్దరం ఒకరి కోసం ఒక ఎమైనా చెస్తాము అన్నంత ఫీలింగ్స్ తొ (అఫ్కోర్స్ నేనే వుండెదన్నేమో అలా తనకి వుండక పోవచ్చు సేం ఫీలింగ్స్) వుండెదాన్ని. తను చీరల బిసినెస్స్ స్టార్ట్ చేసింది అల్లగే చిట్స్ బిసినెస్స్ కూడా మొదట్లో ఈ సారీ నీకొసమే వుంచాను అని ఇచ్చి నా దగ్గర డబ్బులు తీసుకోవడం ఈ చిట్ లో నీ పేరు కూడా రాసాను డబ్బులు కట్టు అని కట్టించుకోవడం చేసింది నేను ఎంకరేజ్ గా వుంటుందని తనకి తోడ్పడ్డాను తరువాత తరువాత నాకు కొత్త చిట్ కట్టడం కస్టం, ఈ సారీ నాకు నచ్చలేదు అని చెప్పాను. అంతే తన ప్రవర్తనలో ఎంతో మార్పు ఫోన్ చేసిన వుండి లేదనిపించడం బజార్ లొ కనిపించినా చూడనట్లు తలతిప్పి వెళ్ళిపోవడం చేసింది ఏంటి 10 ఇయర్స్ గా ఈమెనా నా క్లోస్ ఫ్రెండ్ అనుకుని అంత డబ్బు కర్చుపెట్టాను అని బాధ పడ్డాను, ఒక సారీ ఇంకెవరితోను ఫ్రెండ్శిప్ పేరుతో బిసినెస్ చేయకు అని చెప్పాను తరువాత నా మనసు తేలిక పడింది. వాళ్ళు మనతో ఆటలాడుకుంటె మనం వెర్రి దద్దమ్మల్లా భాధ పడటం వేస్ట్ అని నా అభిప్రాయం
అలాంటి వాళ్ళ కోసం మన మనసుని గాయపరుచుకోవడం, నిజమైన స్నేహితులు వున్నట్లైతే వారిని కోల్పోకుండ చుసుకొవడం మనవిధి.
తీయనైన స్నేహన్ని కలుశితం కాకుండ అందులోని మాధుర్యం అనుభవించడం లోని ఆనందమేంటో మరో పోస్ట్ లో రాస్తాను.
ఎందరో స్నేహమూర్తులు అందరికి వందనాలు.

భారతి

కంచీవరం - ప్రకాష్ రాజ్ మూవీ

తారె జమీన్ పర్ లాంటి చిత్రాన్ని కాదని, బిగ్ ఖాన్స్ ని తోసిపుచ్చి, ప్రకాష్ రాజ్ కి జాతీయ పురస్కారం వచ్చిందని గాని, స్వతహాగా ఆర్ట్ చిత్రాల పట్ల ఉన్న అభిమానంతో గాని, జీవితాల్ని దృశ్య కావ్యంగా చూడాలనే కుతుహలంతో గాని ఈ చిత్రం చూడటం జరిగింది. చాల రోజులకి కమర్షియల్ సక్సెస్ కోసం చూడకుండా ఒక మంచి చిత్రాన్ని తీసారనిపించింది. తమిళ చిత్రం కావటంతో, సబ్ టైటిల్స్ పెట్టుకుని చుడాల్సి రావటంతో,చిన్నప్పుడు మా కుటుంబం అంతా కూర్చుని, దూరదర్శన్ లో ప్రాంతీయ భాషా అవార్డు సినెమాలు చూసిన ఙాపకం స్మృతిపదం లో మెదిలి భలే ఆనందం కలిగింది.

కంచీవరంలో నేసిన కంచి పట్టు చీర అంటే ఎవరికి ఇష్టం ఉండదు చెప్పండి. ఎవరెవరికో ఎన్నో పట్టు చీరలు నేసే హీరో (పేరు వంగడం),అందునా మగువ మనసు తెలిసిన హీరో, భార్యకి పట్టు చీర నేయాలనుకుంటాడు. ఆ కోరిక తీర్చక ముందే భార్య చనిపోతుంది. కనీసం కుతురు తామరకైనా పట్టు చీర నేసి పెళ్ళి చేయాలనుకుంటాడు. దాని కోసమై ఎంతో కష్టపడతాడు, మనిషిగా దిగజారి, ద్రోహిగా కూడా ముద్ర వేయించుకుంటాడు, ఐనా అతని కల నిజమవని ఒక విషాద గాధ ఈ కంచీవరం. చిత్రంలొ ఎన్ని పాత్రలు ఉన్నా, చిత్రం ఆసాంతం తన భుజాల పైన ఎంతో సహజంగా నడిపిస్తాడు కథానాయకుడు అందుకే ఆ పురస్కారం.

కథ పరంగా చూస్తే ఇంతే ఉంటుంది. కాని దృశ్య పరంగా, నటన పరంగా, స్వాతంత్ర్యం తదనంతరపు చిత్ర సన్నివేశాల పరంగా,ఈ చిత్రం ఎంతో ఉన్నతంగా ఉంటుంది. ఒక నేతగాని పనితనానికి అబ్బురపడకుండా ఉండలేము. పట్టు చీర లేకపోయినా, మాములు నేత చీర కట్టుకుని, తలలో మల్లెలతో గుభాళించే మగువలు చూడ ముచ్చటగా అనిపిస్తారు. నేతగాళ్ళలో కమ్యూనిష్ట్ కార్మిక ఉద్యమం ఎలా మొదలైందో చూపించటం బాగుంటుంది.

అంతా చూసాక అర్థం అయ్యే విషయం ఒకటే, స్వాతంత్ర్యం వచ్చి ఇన్ని సవంత్సరాలు ఐనా, ఎన్ని ప్రభుత్వాలు వచ్చినా, ఎన్ని పథకాలు చేపట్టినా, ఎన్ని కో-ఆపరేటివ్ సొసైటీలు పెట్టినా, నేతగాని జీవితంలో, ఆ మాటకొస్తే, సామన్యుని జీవితంలోనే, అప్పటికి ఇప్పటికి పెద్ద తేడా లేదని.

గడ్డి పూవు

మా శ్రీను భవానిల దీపావళి భలే బ్రైట్ అండ్ షైన్

మా శ్రీను భవానిల దీపావళి భలే బ్రైట్ అండ్ షైన్

భవానికి కాల్ చేస్తే చెప్పింది, ఆకాంక్ష వాళ్ళింట్లో దివాలి పార్టీ అంట, అందరు బ్రైట్ అండ్ షైన్ గా రావాలని. అలా చెప్పటమే కాదు, అందరూ రెడ్ కలర్ చీరలు వేసుకుంటే బాగుంటుంది అని కూడా ఇన్విటేషన్లో రాసారట. అందరూ రెడ్ కలర్ చీరలు వేసుకుంటే మరీ బ్యాండు మేళంలా వుంటుందేమో అనిపించింది నాకు. ఐనా మా భవాని కుందనపు బొమ్మ, అందులో రెడ్ సారీ వేసుకుంటే అధిరిపోదూ అనుకుని ఊరుకున్నా. వచ్చిన చిక్కల్లా శ్రీనుతోనే. బ్రైట్ అండ్ షైన్ అంటే శ్రీను ఏమి వేసుకుంటాడబ్బా అని అలోచిస్తూ వుండగానే శ్రీను వచ్చాడు.
భవాని శ్రీనుని అడుగుతోంది, బ్రైట్ అండ్ షైన్ గా వుండాలట, జీన్స్, టీ షర్టు వదిలి, కనీసం కుర్తా, ఫైజామా అయినా వేసుకుంటే బాగుంటుందేమో అని. ఆ మాట వింటూనే, అబ్బా అవన్నీ బ్రైట్ అండ్ షైన్ గా వుండని వాళ్ళ కోసం, ఇక్కడ ఆల్రెడి నేనే పెద్ద బ్రైట్ అండ్ షైన్ అని ఒక డైలాగ్ వదిలాడు. ఇంక అంతే భవాని ఫక్కున నవ్వి, అయితే శ్రీను నువ్వు ఏమి తొడుక్కొకుండానే పార్టీ కి వచ్చెస్తావా అని. ఆ మాట విని ఇంకా అందరం ఘొల్లున నవ్వేసాం.

పార్టీ కి ఎవరికి తోచిన విధంగా, వాళ్ళా వాళ్ళ స్టైల్స్ లో అందరూ భలే బ్రైట్ అండ్ షైన్ గా దిగిపోయారు. ఎన్నో రకాల తినుబండారాలతో, పిల్లలతో, చీరలు, నగలతో పార్టీ నిజంగానే బ్రైట్ అండ్ షైన్ అనిపించింది. కాని అక్కడ అనుకోని ఒక కాంటెస్ట్ పెట్టి శ్రీనుని ఓడించే ప్రయత్నాలు చాలానే జరిగాయి. అందులో భాగంగా, శ్రీను అత్తగారి పుట్టిన తేదిని అడిగి మరీ ఓడించేసారు గాని, లేకపొతే, ఆ బ్రైట్ నెస్ ని తట్టుకోవడం ఎవరి తరం అయ్యేది కాదు.

నిజం చెప్పొద్దూ, కాంటెస్ట్ ఓడిపోయినా కూడా, మా శ్రీను, భవానిలే బ్రైట్ అండ్ షైన్. వాళ్ళ మనసులతో, హాస్యంతో చుట్టూ వున్న వాళ్ళందరిని బ్రైట్ అండ్ షైన్ చేసేస్తారు.

మా అక్కగారి రోటి మేకర్ భంగపాటు

మా అక్కగారి రోటి మేకర్ భంగపాటు

ఆ జిం ట్రైనర్ ఎందుకు చెప్పాడో అన్నం తినొద్దు రోటిలే తినమని కాని, ఈ బ్లాగుకి శ్రీకారం చుట్టాడు.

అనుకున్నదే తడవుగా సీతని తీసుకుని వెళ్ళి మరీ రోటి మేకర్ తెచ్చేసింది. కాదులే, యుట్యూబ్ లో ఒక డెమో చూసి, సీత వాళ్ళ ఇంట్లో వున్న రోటి మేకర్ ఎలా పనిచేస్తోందో కనుక్కుని, సేల్స్ మాన్ ని సవాలక్ష ప్రశ్నలు అడిగి మరీ కొన్నది.

ఆఫిసు నుంచి ఇంటికి వచ్చి, రోటి మేకర్ ఉన్నదనే ధీమాతో టీవి ముందు అలాగే రెండు గంటలు కూర్చుండిపోయింది. ఇక మొదలైంది రోటి మేకర్ తో అక్కగారి తంటాలు. ఎంత ప్రయత్నించినా అందులొ అప్పడాలే వస్తున్నాయి కాని ఎంతకి రోటిలు మాత్రం రావటం లేదు. వెంటనే సేల్స్ మాన్ కి కాల్ చేసేసింది. వీలు చుసుకుని నేను పర్సనల్ గా వచ్చి డెమో చూపిస్తాను మేడం అని చెప్పి పెట్టేసాడు వాడు. వాడు వచ్చే దాక వెయిట్ చేయలి కాబొలు అనుకుంటు దిగలుపడి కుర్చుంది. ఇక ఆగలేక దాన్ని అమ్మకిస్తే ఎలాగైనా సక్సెస్ చేస్తుంది అని అలోచించి, రోటి మేకర్ పంపిస్తున్నాను ట్రై చేసి చూడు అని కాల్ చేసి చెప్పేసింది. ఇంకేముంది అమ్మ ఇంటిల్లిపాదికి సరిపడా ఒకొక్కరికి నాలుగు రోటిల చొప్పున పిండి కలిపి రెడీగా పెట్టుకుంది రోటి మేకర్ కోసం ఎదురు చూస్తూ. మళ్ళీ అంతే అప్పడాలు వస్తున్నాయి కాని రోటిలు మాత్రం ససేమిరా రాను అంటున్నాయి. అమ్మ వెంటనే కాల్ చేసేసింది. ఇందులొ వేస్తే అప్పడాలు వస్తున్నాయి కాని రోటిలు రావతం లేదే అని. రోటిలు తిందామని వెయిట్ చేసి చేసి మా నాన్న ఇక ఉత్కంఠ భరించలేక లేచి వెళ్ళిపొయారు.

ఇంక అక్కకి పట్టరాని కోపం వచ్చేసింది. రోటి మేకర్ బానే వుంది అని చెప్పిన సీత మీద, యుట్యూబ్లో డెమో చూపించిన పిల్ల మీద, అది అంటగట్టిన సేల్స్ మాన్ మీద అందరి మీద భళ్ళున కొపం వచ్చేసి ఎవరి మీద కన్స్యూమర్ ఫోరంలో కేస్ వెద్దామా అంటు అలొచిస్తు కూర్చుంది.

నా కానుక

విజయ